Ντίνα Σαρηγιαννίδου: 415 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Αθήνας

Τα επόμενα βήματα όμως που καθόρισαν και τη ζωή της, την οδήγησαν στο κέντρο μιας πόλης 415 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Αθήνας. Στα Γιάννενα. Στην πόλη των θρύλων και του ΠΑΣ, στην πόλη την οποίαν έμελλε να αγαπήσει και να την αγαπήσουν, στην πόλη όπου πέρυσι έλαβε για πρώτη φορά το τηλεφώνημα της κλήσης της στην Εθνική Γυναικών. «Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι εδώ. Η παρουσία μου στην Εθνική ομάδα και η ευκαιρία που έχω από την περσινή χρονιά να δουλεύω με αυτό το σύνολο, μου έχει δημιουργήσει απίστευτα συναισθήματα! Δε θα αρνηθώ ότι θέλω πάρα πολύ να ακολουθήσω την ομάδα μέχρι το τέλος αυτής της διαδρομής, αλλά εκείνο που προέχει είναι το “μαζί”! Η ομάδα! Αν χρειαστεί, λοιπόν, να μείνω εκτός από το υπόλοιπο της διαδρομής για το καλό της ομάδας, θα το δεχτώ! Όταν υπάρχει ένας στόχος και θέλεις το καλό του συνόλου, πρέπει να ξέρεις να υποχωρείς!».

– Σε τιμάει αυτό που λες.

«Το λέω και το εννοώ γιατί πιστεύω ότι η εφετινή διοργάνωση έχει ιδιαίτερη σημασία για το μπάσκετ γυναικών στην Ελλάδα. Αν η Εθνική Γυναικών έχει μια καλή παρουσία, τότε το μπάσκετ στην κατηγορία μας θα αποκτήσει τον σεβασμό που του αξίζει! Πιστεύω ότι θα μπει ακόμα ένα λιθαράκι στην προσπάθεια που γίνεται τόσο χρόνια ώστε το ελληνικό πρωτάθλημα να πάει ένα βήμα παρακάτω και να το αντιμετωπίσουν ως επαγγελματικό. Γι’ αυτό και αφήνω στην άκρη το ατομικό. Εκείνο που μ’ ενδιαφέρει είναι στο τέλος να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα».

– Αν σε πέντε χρόνια από σήμερα σου ζητούσε ο γιος σου να περιγράψεις με λίγα λόγια το “ταξίδι” με την Εθνική Γυναικών, τι θα του έλεγες;

«Τι θα του έλεγα… Πριν απαντήσω θα πω αυτό που νιώθω έντονα από τη στιγμή που κλήθηκα στην Εθνική Γυναικών μέχρι τώρα. Δεν έχω άγχος! Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει αλληλοϋποστήριξη. Από τους προπονητές μου, από τις συμπαίκτριές μου, απ’ όλους όσοι βρίσκονται στην ομάδα. Η αλληλοϋποστήριξη ήταν και παραμένει μια λέξη που την ακούω από την πρώτη μέρα που ενσωματώθηκα στην ομάδα. Τόσο από τον κόουτς Πρέκα, όσο και από τα κορίτσια.

Δε θα κρύψω ότι στην αρχή αναρωτιόμουν πώς θα ήταν ο ανταγωνισμός μεταξύ μας. Σχεδόν με φόβιζε. Σκεφτόμουν αν θα είναι καλός ή “κακός” γιατί όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας έχουμε συνυπάρξει με ανθρώπους με “κακό” ανταγωνισμό. Στην Εθνική ομάδα όμως δεν υπήρχε και δεν υπάρχει τέτοιο θέμα! Υπάρχει αλληλοϋποστήριξη. Ακόμη κι εκείνες τις ημέρες που μπορεί να δυσανασχετήσεις με κάτι, στο τέλος θα υπερισχύσει η στήριξη του ενός προς τον άλλο. Αυτό λοιπόν θα έλεγα στον γιο μου. Ότι το ταξίδι μου με την Εθνική ήταν μια ομαδική πορεία με μεγάλη αλληλοϋποστήριξη».

– Αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικό είναι να βρίσκεται η μαμά του στις κλήσεις για την προετοιμασία ενόψει του Ευρωμπάσκετ 2025;

«Ναι!».

– Και τι σου λέει;

«Αυτό που είπε πριν ξεκινήσει η προετοιμασία ήταν “μαμά στεναχωριέμαι πολύ που φεύγεις και δεν θα είσαι κοντά μου, αλλά χαίρομαι πάρα πολύ που θα βρίσκεσαι με την ομάδα”. Για να είμαι ειλικρινής είχα λίγο άγχος για το πώς το αντιμετωπίζει. Αν το βλέπει σωστά. Αν καταλαβαίνει ότι η μητέρα του θα απουσιάσει από το σπίτι για κάποιον συγκεκριμένο σκοπό. Τελικά διαπίστωσα ότι είναι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό που συμβαίνει».

– Και οι Γιαννιώτες; Υπάρχει περίπτωση να βλέπουν στο πρόσωπό σου έναν άνθρωπο που εκπροσωπεί την πόλη τους; Εισπράττεις κάτι τέτοιο από την συμπεριφορά τους;

«Ναι. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που με στηρίζουν εντός και εκτός μπάσκετ και είναι τιμή μου! Ελπίζω μέσα από την προσωπική μου ιστορία, τη δουλειά και την προσπάθεια που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, τα νέα παιδιά να καταλάβουν ότι όλα τα όνειρα μπορούν να γίνουν αληθινά. Αρκεί να βάζεις στόχους και να δουλεύεις σκληρά!».

Συνδεθείτε στην κοινότητα του Ioanninagoal.gr στο Viber κάνοντας κλικ εδώ!