Για να ξαναγίνει το ελληνικό μπάσκετ δύναμη, πρέπει πρώτα να αποτύχουμε σωστά

ΜΠΑΣΚΕΤ | 12-08-2025

Για να ξαναγίνει το ελληνικό μπάσκετ δύναμη, πρέπει πρώτα να αποτύχουμε σωστά TAGS: #Ευρωμπάσκετ #Εθνική Ελλάδας #Μπάσκετ

Για να επιστρέψει το ελληνικό μπάσκετ στις ένδοξες ημέρες του και να ξαναγίνει μια αξιοσέβαστη ευρωπαϊκή δύναμη, πρέπει πρώτα να αποδεχτούμε την αποτυχία μας.

Να αποτύχουμε με τον σωστό τρόπο. Να αποτύχουμε στον δρόμο της ουσίας και όχι της επίπλαστης επιτυχίας. Να αποτύχουμε να κερδίζουμε πρωταθλήματα στις μικρές ηλικίες εφαρμόζοντας συστήματα και πιεστικές άμυνες zone press που κάνουν τα παιδιά να παίζουν σαν ρομπότ. Και τελικά, να αποτύχουμε να ικανοποιήσουμε τους γονείς που μετρούν την αξία ενός προπονητή ή μιας ακαδημίας από τα κύπελλα και τα μετάλλια.
Γιατί η μεγαλύτερη αποτυχία είναι αυτή που περνά απαρατήρητη: να μεγαλώνουμε παιδιά που δεν αγαπούν πραγματικά το άθλημα, που δεν μαθαίνουν να σκέφτονται μέσα στο παιχνίδι, που δεν αποκτούν αθλητική νοοτροπία και αυτοπεποίθηση. Παιδιά που παίζουν μόνο για να νικήσουν, για να μην ακούσουν φωνές, για να μη δεχτούν επίπληξη από τον προπονητή ή από τον γονιό στην κερκίδα.
Η σημερινή μας κουλτούρα στο αναπτυξιακό μπάσκετ είναι μια κουλτούρα “υποχρεωτικής νίκης”, μια κουλτούρα φόβου. Και όταν το περιβάλλον τρέφει τον φόβο, σκοτώνει την ελευθερία και τη δημιουργία. Όταν ένας πιτσιρικάς κάνει ένα άστοχο σουτ και αντί να ακούσει “συνέχισε, μη φοβάσαι”, δέχεται επίπληξη, αρχίζει και φοβάται να δοκιμάσει. Και πώς περιμένουμε να βγάλουμε σουτέρ, όταν έχουμε δαιμονοποιήσει την αστοχία;
Έχουμε κάνει αυτοσκοπό τη νίκη. Και τελικά χάνουμε σε όλα τα επίπεδα. Οι εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών μαζεύουν ήττες, ταλέντα χάνονται στην πορεία, και τα γήπεδα γεμίζουν ολοένα και λιγότερο με νέους που αγαπούν πραγματικά το παιχνίδι. Αν δεν αλλάξουμε το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπουμε την επιτυχία, θα συνεχίσουμε να παράγουμε παιδιά που σταματούν το μπάσκετ στην εφηβεία – κουρασμένα, απογοητευμένα, αδιάφορα.
Το ζητούμενο για τις ακαδημίες δεν είναι να κερδίζουν αποκλειστικά αγώνες αλλά να καλλιεργούν χαρακτήρες, να εμπνέουν, να διδάσκουν αξίες και αγάπη για τον αθλητισμό. Να μαθαίνουν τα παιδιά να συνεργάζονται, να χάνουν και να κερδίζουν με σεβασμό, να μην φοβούνται να προσπαθήσουν και να εκφραστούν μέσα στο παιχνίδι.
Όταν τα παιδιά αγαπήσουν πραγματικά το μπάσκετ – και όχι αποκλειστικά τη νίκη – τότε θα αρχίσουν να μένουν στο άθλημα. Τότε θα ξαναδούμε φουρνιές αθλητών με φαντασία, πάθος και υψηλή νοημοσύνη στο παιχνίδι τους. Τότε θα έχουμε φιλάθλους που σέβονται, στηρίζουν και κατανοούν το άθλημα, όχι γονείς που ουρλιάζουν από την κερκίδα λες και παίζουν οι ίδιοι.
Το ελληνικό μπάσκετ δεν χρειάζεται απλώς έναν νέο Γκάλη ή έναν νέο Διαμαντίδη. Χρειάζεται μια νέα κουλτούρα. Και αυτή ξεκινά από το θάρρος να “αποτύχουμε” σήμερα, για να πετύχουμε ουσιαστικά αύριο.

Νίκος Ντουγιας



Συνδεθείτε στην κοινότητα του Ioanninagoal.gr στο Viber κάνοντας κλικ εδώ!